Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

'το νερό που πίνουμε του' Λιθοξού και οι τρίχες κατσαρές.



Η αντιεπιστημονικότητα και οι παπαριές του γνωστού-δυσανάγνωστου Λιθοκνύτη δεν έχουν όρια.Στη σελίδα του έχει εδώ και αρκετό καιρό αναρτήσει ένα άρθρο στο οποίο λίγο-πολύ λέει ότι η λέξη νερό δεν είναι ελληνική και κατά συνέπεια βγάζει και το αβίαστο δικό του συμπέρασμα,οι Έλληνες δεν είναι Έλληνες.Οι αρχαίοι Έλληνες,λέει,το νερό το έλεγαν ύδωρ και η λέξη 'νερό' αναφέρεται σε γραπτές πηγές μετά τον 3ο-4ο μ.Χ. αιώνα.Στις δραβιδικές γλώσσες της νότιας Ινδίας,πάλι λέει,το νερό είναι 'νιρ',άρα αφήνει να εννοηθεί ότι οι Έλληνες πρέπει να πήραν τη λέξη από πακιστανοειδής λάους.Ατράνταχτες αποδείξεις της μη ελληνικότητας της λέξης νερό.

Την απάντηση τη δίνει,άθελα του,ο διαννοούμενος 'αθελής' μόνος του στο ίδιο το άρθρο.Αναφέρει για τη φράση του αρχαίου του Φρυνίχου 'νηρόν ύδωρ,μην ειπείς,αλλά πρόσφατον,ακραιφνές.'Και το δικαιολογεί λέγοντας ότι οι Έλληνες λένε νερό και όχι νηρό.Το γράμμα 'η' όμως  στα  αρχαία ελληνικά προφερόταν σαν μακρό 'ε'.Το φαινόμενο διατηρήθηκε και στα ποντιακά,'πεγάδι' αντί  'πηγάδι'.

Αν συνδιάσουμε τη φράση του Φρυνίχου με την μυθολογία τότε δεν μένουν και πολλές αμφιβολίες για την προέλευση της λέξης.Σύμφωνα με το μύθο ο Νηρέας ήταν γιός του Πόντου και της Γαίας ή κατά άλλους του Ωκεανού και της Τηθύος.Οι κόρες του ήταν οι Νηριήδες,θαλάσσιες θεότητες.Ο Νηρέας ήταν θεός του νερού,που θεωρείται προγενέστερος του Ποσειδώνα.

Το ότι ο Νηρέας (στα αγγλικά Nereus) ήταν θεός του νερού λέει τίποτα στον επιστημονικοφανή Λιθοξόο;

Επίσης σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες υπάρχει η πιθανότητα η λέξη νερό να είναι μακεδονική την οποία δανείστηκε η αττική ελληνική.Πραγματική μακεδονική όχι γιαλατζί σαν αυτή του Λιθοκνύτη.

Συμπέρασμα:Άλλο ένα τριχωτό άρθρο του αριστερού φωστήρα που ακόμη και ο τελευταίος αδαής μπορεί να καταλάβει ότι δεν στέκει διαβάζοντας απλά δύο σειρές στη μυθολογία για τον Νηρέα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου